Vlak voor het verstrijken van 2021 komt Ode To The Quiet met ‘The Drift’ waarin een flink aantal muziekstijlen bij elkaar komen, maar die haast ook neoklassiek klinken, wat komt door onder meer de achtergrond van Marianne Oldenburg. Zij heeft haar opleiding gevolgd aan het Conservatorium van Amsterdam en heeft ooit in een finale gestaan van de Grote Prijs van Nederland.
Foto’s: Rutger Zuydervelt en Lies Geluk
Ambient met elektrolaag
Met Ode To The Quiet is Marianne duidelijk een andere weg ingeslagen. De basis is ambient met een elektrolaag in de muzikale arrangementen. Het stemgeluid wat Marianne eraan toevoegt, maakt het symfonisch en zelfs neoklassiek. Het lijkt wel een muzikaal sprookjeslandschap, maar daar gaat The Drift niet over.
Enorm veel geluk
Bij de presentatie van het werk, heeft Ode To The Quiet enorm veel geluk gehad. In het weekend waar de lockdown op 19 december is afgekondigd, hebben zij nog een middagoptreden kunnen verzorgen in de Dorpskerk van Wilp op de zaterdag ervoor. De ruimte in een kerk en vlak voor kerst zorgen ervoor dat de muziek die Ode To The Quiet brengt, wel aan hun recht heeft moeten komen.
Muzikale ontdekkingsreis
‘The Drift’ is vooral een muzikale ontdekkingsreis. Het gaat over het universum en het bereik, maar ook over elementen zoals aarde, lucht, vuur en water. Eigenlijk klinkt er een belangrijk thema in door en dat is dat we zuinig moeten zijn op deze planeet. Niet alleen dat is terug te horen, maar ook het zoeken naar rustpunten in een toch al hectische en vooral onzekere tijd.
Ongekende mystiek
‘The Drift’ kent een ongekende mystiek, maar Nostalgia klinkt toegankelijk, met een reis naar het verleden. Spatzuiver is ‘Universe’ waar in het intro bijna geen muziekinstrument aan te pas komt. Daarna klinken de piano en het ritme van elektronische drum op subtiele wijze door in het nummer. Het klassieke element is terug te vinden op het slotnummer ‘The Pond’.