De Zweefclub noemen zich de uitvinders van de ‘knutselpunk’. Ze maken Nederlandstalig werk en het neigt soms naar kleinkunst. Inmiddels hebben ze hun debuutalbum Stomme Raket in de Ekko gepresenteerd.
Muzikale Basis
De Zweefclub ontstaat in 2020 als liedjesmakers Ruben Nosaehi, Margot Roubos, Thomas du Gardijn en Jaron de Wilde elkaar vinden. Ze hebben op verschillende conservatoria hun muzikale basis gelegd en dat komt nu allemaal tot uitdrukking tot op het debuutalbum.
geëngageerde teksten
Het begrip ‘knutselpunk’ of ook ‘softpunk’ hebben ze ook uit de doeken gedaan tijdens een uitzending bij ZFM Zandvoort inmiddels twee jaar geleden. Wie naar het debuutalbum Stomme Raket luistert van De Zweefclub hoort toch ook de duidelijke geëngageerde teksten.
Scherpzinnig en met zachte ondertoon
Scherpzinnig en met het zachte ondertoon, weet De Zweefclub met hun teksten en ook hun muziek je te prikkelen. Of het nu over wereldse zaken gaat zoals op het titelnummer of ook matschappelijke verschijnselen zoals Uiterlijke Schoonheid. De Zweefclub stelt het aan de kaak. Wat je ermee doet, is dan voor je eigen rekening.
Muziek moet kunst zijn en geen kunstje
Toch weet De Zweefclub zelfs andere invloeden te verwerken. Zo heeft Moody Luchten zelfs shoegaze elementen. Het begint best opzwepend, om even verderop weer in een wat in te zakken en vervolgens in tempo weer te versnellen. De tekst over hectometerpaaltje weet ik veel doet in ieder geval de mondhoeken omhoog doen gaan. De Zweefclub kan echt alles en het bewijs komt op het aandoenlijke en kwetsbare Wat Kan Ik Weinig Zelf. Contrasten in muziek en tekst zitten op Vet Relaxt. Muziek moet kunst zijn en geen kunstje.
Nieuwe track
Een van de nieuwe tracks op het album is Bloemetjesblouse, een lied over een relatie met een ongezonde dynamiek vanuit het perspectief van de agressor. De bloemetjesblouse waar de titel naar verwijst staat symbool voor de dunne laag van geveinsde liefheid, die dient om manipulaties te verbergen. Het refrein legt pas bloot wat daar dan weer onder schuilgaat, namelijk verlatingsangst (“blijf hier lief, kijk nooit meer achterom”).