Waar IMBOS eerder zijn blik naar buiten heeft gericht, is dat op Een Droom behoorlijk anders. Jelle Imbos zoals hij voluit heet, vertelt op zijn debuutalbum meer zijn eigen verhaal in wat hij zelf heeft meegemaakt. Het is volgens hemzelf veel persoonlijker.
(Foto’s: Victor Kruit, Jaap Koper en Judith Zandwijk)
In de studio
Het is een tijd geleden dat IMBOS weer van zich laat horen. IMBOS is in juni van 2023 ook in de studio van ZFM Zandvoort geweest om destijds zijn materiaal te laten horen.
Synthesizer nog steeds te horen
Hoe zich dat vertaald, wordt wel duidelijk als je het album afluistert. IMBOS heeft nog steeds de synthesizer in zijn muzikale arrangementen zitten. Het is de Nederpop stijl die je doet denken naan Kadanz, Doe Maar en ook Frank Boeijen die in het materiaal doorklinkt. Aan de andere kant is hij in staat om het ook stripped down te laten horen met elektrische gitaar en zang. Het zijn niet alleen de illustere Nederlandse bands van de jaren tachtig. Op De Hardloper doet IMBOS denken aan David Sylvian van de minstens zo illustere Japan.
Een Reis
Een Droom is eigenlijk ook een reis. Niet in alleen in het hoofd van IMBOS zelf, maar ook in zijn gevoelsleven en zijn dagelijks leven. Zo vertelt hij in het radioprogramma Podium 107.1 van RPL Woerden dat op bijvoorbeeld Een Herinnering over de clarinet die Leah Uijterlinde bespeelt en dat zijn moeder ook op deze track te horen is. Alles heeft te maken met het overlijden van zijn vader die op het laatst van zijn leven clarinet is gaan spelen.
Droom en verlangen
Dan is er nog Uit De Toon waar de kleine IMBOS of beter de kleine Jelle zich laat horen. De inmiddels grote Jelle kijkt haast vertederend terug op naar het jongetje wat hij zelf ooit is geweest. Nog zo’n liedje is Als Ik Het Voor Het Zeggen Had, waar IMBOS zijn droom en verlangen hardop uitspreekt en is het verhaal Slaap Zacht als slot natuurlijk de uitsmijter, omdat hij daar kijkt als vader naar zijn kind die dan alleen maar hoopt dat zijn kind nog iets moois in de toekomst gaat krijgen.