Susan Jane Rose, singer-songwriter en producer uit Nederland, is naast musicus en kunstenaar ook docente kunst, muziek & natuur en werkt al meer dan tien jaar als gastdocente creatieve vakken op vele basisscholen en kinderdagverblijven. Of het nu geboren en getogen Nederlandse kinderen, allochtone kinderen, kinderen van expat ouders, of vluchtelingenkinderen betreft, in al die jaren heeft ze ontdekt dat de talenten, behoeften en emoties van de kinderen die ze begeleid heel universeel zijn. Dat universele zit ook in het uiten van emoties en dat laat Susan Jane Rose horen op haar single Huil Maar.
(Afbeeldingen Susan Jane Rose)
Huilen
In vele culturen is huilen een taboe. Zeker voor mannen, want mannen mogen ook vandaag de dag veelal niet huilen. Huilen wordt ook binnen onze cultuur over het algemeen geassocieerd met iets negatiefs en vanaf dat we geboren zijn proberen we daarom niet te huilen. Velen van ons zeggen “Shhhh….” als de baby in de wagen huilt en als we in het openbaar bij onszelf tranen op voelen komen dan drukken velen van ons die tranen, als het even kan, weg. Wanneer wij huilen echter toestaan, er voor de baby of het kind zijn en hem of haar troosten, door bijvoorbeeld een baby op de arm te nemen of enkel over zijn of haar buikje te wrijven en met de baby te praten, over wat we zien, opmerken, zeggen dat hij of zij er mag zijn met al zijn of haar verdriet, geven we de baby ruimte om te ontladen. Het kan zelfs zijn dat de baby hierdoor eerst harder gaat huilen: hij of zij voelt de ruimte en vrijheid daartoe.
Kinderen als inspiratiebron
De kinderen die Susan heeft mogen begeleiden hebben haar geïnspireerd om over dit thema na te denken. Vooral van de vluchtelingenkinderen, die sowieso met een rugzak vol bagage het leven starten, heeft zij veel geleerd. ,,Ik probeer mezelf nu ook meer toe te staan dat huilen ok is en ik niet precies hoef te weten waarom ik eigenlijk huil”, zegt Susan.
Universele moederliefde
Susan, die zelf geen kinderen heeft, vindt het belangrijk om daar waar ze kan, een klankbord voor een kind te zijn. ,,Ook al heb ik zelf geen kinderen, ik heb veel liefde te geven en als het spontaan zo loopt zal ik dat doen. Ik heb de wijsheid niet in pacht en ik zal nooit een moeder kunnen of willen vervangen, maar ik heb wel universele moederliefde in mij die ik laat leiden als ik kinderen begeleid. “Voor nu ben ik jouw mama”, een zin uit het refrein van het nummer Huil Maar, staat symbool voor de universele moederliefde die uiteindelijk in ieder van ons zit”, vertelt Susan.
Song ‘Huil Maar’
Susan heeft op die manier de song Huil Maar samen met violiste Rosanne Philippens en celliste Lidy Blijdorp vastgelegd.